Yazmayali oyle cok zaman olmus ki...
Kustuk sanirim blog ve ben, bir sure birbirimize. Bugunden sonra birseyler degisir mi bilmem ama yazmak ozlenen birseymis sanirim.
Hayat son hiziyla akip gidiyor. Seneler birbirini kovaliyor. Cocuklar buyuyor, dostluklar derinlesiyor, bazi insanlar ise tarihe karisiyor. Yok olmayan tek sey ise sevgi. Sevgi duyulan hersey yaninda, yanibasinda insanin.
Sevgiyle kalin...
Kayıtlar
Çok sevindim yaznınızı görünce bırakmayın lütfen devam edin yazmaya:) bizim de çocuklarımız büyüyor yaptıklarınızı sonra ki yıllarımız için biriktirmek güzel olurdu:))
YanıtlaSilTeşekkürler yorumunuz için. Sanırım araya zaman girince tekrar yazmak zor oluyor . Fırsat buldukça yazmak istiyorum. Sevgiler
YanıtlaSilyazsana eveeeetttttt:) kucak dolusu sevgilerimle
YanıtlaSilMerhaba,
YanıtlaSilEvet özlemişiz:)Devam edin lütfen.
merhaba Esra, Sen hayatımızda yeni ufuklar açtın ,yeniden yazmana çok sevindim.Sevgilerimle.
YanıtlaSilUzun zamandan sonra senden bir yazı görünce çok sevindim. bence de devam et lutfen...
YanıtlaSil-Deniz'in annesi Işıl
Uzun zaman sonra blogunda bir post gorunce nasıl sevindim anlatamam, Montessori başta olmak üzere o kadar çok şey öğrendim ki ben bu blogdan, bence de yazmaya devam et lutfen...
YanıtlaSil-Deniz'in annesi Işıl
Tekrar yazmana bende çok sevindim
YanıtlaSilTekrar yazmana bende çok sevindim
YanıtlaSilBen de seni gördüğüme çok sevindim Esra. İnşallah devam edersin.
YanıtlaSil