Cocuk, cocuktur... Yaris ati degil...

Cocuklarin yaris ati gibi goruldugu bir ulkede dogduk, buyuduk, yasadik, hatta yaslandik... Bu korkunc durum artik o kadar vahim bir hal aldi ki henuz yeni dogmus bebekleri, 5 yasina gelmemis cocuklari bile yaristirir, birbiriyle kiyaslar, baskasini begenmez olduk...

Basari nedir?

Emeklemek mi? Yurumek mi? Konusmak mi? Ziplamak mi? 10'a kadar takilmadan saymak mi? 1+1'in kac oldugunu bilmek mi? Integral sorusu cozmek mi? Bir magazada en basarili tezgahtar olmak mi? O magazanin muduru olmak mi? Magazanin sahibi olmak mi? Magazanin bagli oldugu holdingin patronu olmak mi? Yoksa o ulkenin cumhurbaskani olmak mi?

Basari, kim icin basari? Hangi zaman icin basari? Hangi durum icin basari?

Every child learns on his own pace, diyor Maria Montessori. Her cocuk kendi hizinda ogrenir. Tum Montessori okullarinin da temel ortak felsefesi ve idare sekli budur. Hicbir cocuk birbiri ile kiyaslanmaz, yarisa sokulmaz, ayni sinavlara tabi tutulmaz, bak o yapti sen de yap denmez, yapamadigi icin kinanmaz, cezalandirilmaz. Ama yaptiginda da odullendirilmez. Bir seyi basarmanin verdigi haz, zaten kendi icinde odulu barindirir.

Cocuklarimizin kiyaslandigi, digerini gecmesi icin zorlandigi, gecemeyince cezalandirildigi bir toplumda yasiyoruz bugun. Matematikten 1 aldi diye dovulen cocuklarin oldugu bir toplumda. Universiteye giremedi diye odasina kapatilan cocuklarin oldugu bir toplumda. Karnesinde kirik oldugu icin intihar eden cocuklarin oldugu bir toplumda!

Cocuklariniza yol acin, yol gosterin, elinden tutun yardim edin. Ama lutfen kendi yapamadiginiz guzellikleri, ulasamadiginiz hayalleri, basamadiginiz amaclari onlar uzerinde denemeye calismayin. Bir cocugun basarisi, sizin hayal ettiginiz ve olmasini istediginiz tepe noktasi olmak zorunda degil. Bir cocugun basarisi herseyden once sizin basarinizsa eger, o zaman onun mutlulugu, basarilarin en buyugudur.

Mutlu cocuklar yetistirelim... Yaris atlari degil... Mutluluk zaten basariyi da beraberinde getirecektir...

Archi*Sugar