Mukemmel Anne Var Mi?

Anne olmak icin cirpinanlar taniyorum. O canindan can parcayi kucagina alabilmek icin yillarca tedavi gorenler... Baskasinin dogurdugu cocugu evlat edinenler taniyorum. Evlat edinip o cocugu canindan can parca yapanlar... Sonra... o rengarenk ama ici bos gazetelerin ucuncu sayfa haberlerini goruyorum. Kendi kanindan kan, canindan can cocugunu cop tenekesine atanlar, parcalara ayiranlar, ac birakanlar, baskasina satanlar, taciz edenler ve hatta daha da ileri gidip ismini dahi soylemek istemedigimiz vahsice seyleri yapanlar...

Bizim mukemmelini aradigimiz anneler, isteyerek, severek ve ozveride bulunarak anne olan kadinlar. Cocugu icin en iyiyi isteyen, arastiran ve oyle olmasi icin cirpinan anneler. Cocugunu kendi dogurmus olsun ya da olmasin. Diger "dogurmus kisiler" ile zaten isimiz yok, olamaz.

Dogarken "anne" sifatiyla dogmuyoruz. Anne olana kadar anne olmanin bilgileri ve ozelliklerinden yoksun buyuyoruz. Sonra, beklendik ya da beklenmedik bir anda O'nun gelecegini ogreniyoruz. Mutlu oluyoruz ve tatli bir telasa giriyoruz. Hazirlanmak icin sadece birkac ayimiz var. Odasi, kiyafetleri, ekipmanlari derken kitaplar, dergiler, bloglar, forumlar okunup birkac ay icinde bizi bekleyen hayati ogrenmeye calisiyoruz... Yeterli mi? Asla... Gercekten dogum sancisi cekmeden "dunyanin en dayanilmaz acisi"ni hissetmenin bir baska yolu var mi? Ya da bebek ciyaklamasiyla her 2 saatte bir her gece uyanmadan "uykusuz gecelerin" ne demek oldugunu bilmeye imkan var mi? Ya da O'nu kucagina verdiklerinde gercekten dunyada boyle bir ask olmadigini soylemeye? Ya da o cennet kokuyu icine cekmeden "sut kokusunun" ne demek oldugunu anlamak mumkun mu?

Dunyada hicbir meslek yok ki, birkac ay icinde size mukemmeliyet diplomasi verilsin. Annelik ise tum diplomalarin otesinde bir sifat olduguna gore burada, bilginin harmanlandigi ve ic gudulerle bulustugu bir durum ortaya cikiyor.

Kimse mukemmel degil... Anneler de birer insan ve kesinlikle mukemmel degil... Her insan, zaaflari ve zayifliklari ile doguyor, buyuyor. Robot olmalarini beklemek, surekli en dogruyu yapan kisi olmasini istemek, hayalden baska birsey olamaz.

Hatalar yapiyoruz, geriye donup vicdan muhasebesine giriyoruz, ileriye gidip yaptiklarimizin sonuclarini gormeye calisiyoruz, bugunu yasayip mutlu olmayi, mutlu etmeyi istiyoruz. Hangi yolu secmis olursak olalim, amac, Onlar'in mutlulugu degil mi? Insan, hatalariyla, insan. Insani insan yapan hatalarindan ders almasi, tekrarlamamak icin cozumler uretmesi. Ancak bir saat sonra ya da bir dakika sonra hangi hatayi yapacagimizi bilmedigimiz de bir gercek.

Mukemmeli aramayin... Aratmayin... Yaptiklarinizdan pisman oldugunuz anlarda, cocugunuza siki siki sarilin, opun koklayin... Hata yapilabilir... Ama hicbir kalp tamir olmayacak, hicbir hata duzelmeyecek kadar kati formatlanmamistir. Ozellikle karsinizdaki, dunyada size en cok guvenen, seven ve paylasan varlik ise...

"Mukemmel anne" ise su meshur sehir efsanelerinden baska birsey degildir... :-)